အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားနှင့်အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်း

မြန်မာနိုင်ငံသည် နို်င်ငံခြားရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု့များ တိုးပွားလာလျှက်ရှိရာ နောက်ပိုင်းတွင် နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီများ ဝင်ရောက်လျှက်ရှိပါသည်။ ထိုသို့တိုးပွားလာသဖြင့် ၂၁ ရာစုနောက်ပိုင်း အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားသည် အရေးကြီးသော အခန်းဏ္ဍသို့ရောက်လာပေတော့သည်။ နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီအများစုသည် အတွေ့အကြုံမရှိစေကာမူ အင်္ဂလိပ်စကားပြောနိုင်သော လူငယ်များကိုသာ အလုပ်ခန့်ထားလိုကြသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် လုပ်ငန်းခွင် ကျွမ်းကျင်ရေး သင်တန်းမျာဖွင့်ကာ သင်ကြားစေပြီး မိမိ ဝန်ထမ်းများကို Develop ဖြစ်အောင်လုပ်ကြသည်။  အလုပ်ခေါ်စာ အများစုတွင်လည်း “ အင်္ဂလိပ်စကားရေးနိုင်၊ ပြောနိုင်ရမည် “ စသဖြင့် အဓိကပါဝင်ကာ အင်္ဂလိပ်စကားပြောနိုင်ခြင်းသည် လုပ်ငန်းလိုအပ်ချက်တစ်ခု ဖြစ်လာသည်။ 
မိမိတို့ရွှေမြန်မာများမှာလည်း အင်္ဂလိပ်စကားကို ငယ်စဉ်ကပင် သင်ယူခဲ့ကြသော်လည်း “  ပြောဟေ့ “ ဆိုလျှင် ပါးစပ်မှ မထွက်ချေ။ တစ်ဖက်မှ လူပြောတာကို မိမိမှာ နားလည်သဘောပေါက်သော်လည်း ပါးစပ်မရဲချေ။ စာရေးသူ မိမိလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်ဖြစ်သည်။ ပြောသည့်အကျင့် မရှိ၊ အကျင့်မလုပ်ခဲ့သောကြောင့် ပါးစပ်မှ မဝံ့မရဲ မထွက်ရဲချေ။ ဤနေရာတွင် စာရေးသူ မိမိအကြောင်းလည်း ပြောပြလိုပါသည်။ စာရေးသူသည် သင်္ချာတွင် အလွန်ညံံ့ပြီး အင်္ဂလိပ်စာတွင် မဆိုသလောက်လေး တော်သောကျောင်းသူ တယောက်ဖြစ်ပါသည်။ မိမိသည် နယ်တက္ကသိုလ် တစ်ခုတွင် English မေဂျာဖြင့်ကျောင်းတက်နေစဉ် နိုင်ငံတော်မှ ကျောင်းသားလူငယ်များကို ၂၇ ကြိမ်မြောက် Sea Game တွင်ပါဝင်ရန် ကမ်းလှမ်းပါတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင်စာရေးသူသည် အသက် ၂၀ ပင်ရှိသေးသည်။ Sea Game တွင်ပါဝင်ရမည်ဆိုတာမှ လွဲ၍ တခြားဘာမှ မသိ၊ ဘုမသိ ဘမသိ သူငယ်ချင်းများအဆွယ်ဖြင့် ပါသွား ပါတော့သည်။ အင်တာဗျူးတွင် တက္ကသိုလ်မှ ဆရာ၊ ဆရာမ နှင့်ကျောင်းအုပ်ကြီးများသည် အင်္ဂလိပ်လိုသာ မေးကြသည်။ အဲ့ဒီမှာ စတင်ဒုက္ခရောက်တော့သည်။ မိမိသည် အားသွန်ခွန်စိုက် ချွေးဒီးဒီးကျရတော့သည်။ မိမိတို့ တက္ကသိုလ်တွင်လည်း  အင်္ဂလိပ် ကဗျာ၊ ဝတ္ထုတို၊ ဝတ္ထုရှည်၊ English Linguistics ၊Phonetic တို့ကိုသာ အဓိကထားသင်သောကြောင့် communicative English တွင် ကျောင်းသားအများစု အားနည်းကြသည်။ ကံကောင်းသူ မိမိမှာ ကျောင်းတွင်းပြိုင်ပွဲမျိုးစံုံဝင်ပြိုင်ဖူးသည့်အပြင် အင်္ဂလိပ်စာစီစာကုံးများ၊ စကားရည်လုပွဲများ၊ ကျပန်းစကားပြောပြိုင်ပွဲများတွင် ပါဝင်ဖူးသူဖြစ်သောကြာင့် အနည်းငယ်တော့ ပြောတတ်သူဖြစ်သည်။  မိမိသည်ထို အင်တာဗျူးကို ကံကောင်းစွာနှင့်အောင်သွားပြီး ၂၇ ကြိမ်မြောက် Sea Game တွင် Volunteer အဖြစ် ထိုင်းနိုင်ငံမြင်းစီး အသင်းကို စကားပြန် လုပ်ပေးရသည်။ မိမိဆိုလိုချင်သည်မှာ မိမိသည် Volunteer အဖြစ်လုပ်ခဲ့သော်လည်း အတွေ့အကြုံကောင်းများစွာရခဲ့ပါသည်။ နောင်ထပ်ကံကောင်းခြင်းတစ်ခုမှာ ပြည်ပရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု့ ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှ မိမိတို့ အင်္ဂလိပ်စာကျောင်းသား/သူများကို ၎င်းတို့ကုမ္ပဏီတွင် စကားပြန်အဖြစ် အလုပ်လုပ်ကိုင်ရန် ကမ်းလှမ်းပါတော့သည်။ ထုံးစံအတိုင်းမိမိသည်လည်း ရိုးရာမပျက် ပါဝင်ရတော့မည်။ အင်တာဗျူး အဆင့်ဆင့်ဖြေပီးနောက် မိမိသည် ၎င်းတို့ကုမ္ပဏီတွင် 2 နှစ်မျှ လုပ်ပြီး တခြားသို့ရွှေ့ပြောင်းရင်း စီမံခန့်ခွဲမှု့နှင့် ဘာသာပြန် ခြင်းကို တွဲဖက်လုပ်ကိုင်လျှက်ရှိသည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသေးသော မိမိ အင်္ဂလိပ်ဘာသာ စကားဖြင့် နိုင်ငံတော်အဆင့် အားကစားပြိုင်ပွဲတွင် Volunteer လုပ်ခွင့်ရရုံမျှမက တခြားသော အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းများကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သည်။
ဘာသာရပ်ဆိုင်ရာ သင်တန်းများကို ရန်ကုန်မြို့တွင် တွင်ကျယ်စွာ ဖွင့်သော်လည်း နယ်မြို့များတွင် ရှားပါးလှသည်။ သို့ဖြစ်၍ နယ်မှ ကျောင်းသူ/သား များသည် မဟာရန်ကုန် မြို့တော်ကြီးတွင် စကားပြောသင်တန်းများ တက်ရောက်ရသည်။ ယခုခေတ် ပြောစကားဖြင့်ဆိုရလျှင် ဂျင်းသင်တန်းများရှိနေသလို အမှန်တကယ် သင်ကြားပေးသည်များလည်းရှိနေသည်။ တက်ရောက်မည့်သူများအနေဖြင့် သင်တန်း တက်ရောက်ရုံမျှမက ထိရောက်စွာ ပြန်လည် အသုံးချတတ်ရန်လည်း လွန်စွာအရေးကြီးလှသည်။
စာဖတ်သူများအားလုံး အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းများတိုးတက်စေရန် ရည်ရွယ်၍……………